Κάταγμα Σπονδυλικής Στήλης

Μια λεπτομερής νευρολογική εξέταση μπορεί να προσδιορίσει εάν ο νωτιαίος μυελός ή τα νωτιαία νεύρα είναι συμπιεσμένα. Τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης διαγιγνώσκονται εύκολα με απλές ακτινογραφίες της σπονδυλικής στήλης, καθώς και με αξονική τομογραφία. Η μαγνητική τομογραφία χρησιμοποιείται συχνά για τη διερεύνηση πιθανής δισκοκήλης ή αιμορραγίας.

Τα περισσότερα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης αντιμετωπίζονται συντηρητικά, με φυσική επούλωσή τους χωρίς νάρθηκα ή ανάγκη χειρουργικής επέμβασης. Ωστόσο, η φυσική επούλωση μπορεί να είναι μια χρονοβόρα και απαιτητική διαδικασία, καθώς τα κατάγματα είναι επώδυνα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πόνος συνήθως βελτιώνεται αισθητά τέσσερις εβδομάδες μετά το κάταγμα.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και χρήση κηδεμόνα, ανάπαυση, καθώς επίσης και φυσικοθεραπεία.

Η απόφαση για τη χειρουργική αντιμετώπιση ενός κατάγματος σπονδυλικής στήλης βασίζεται σε πολλούς παράγοντες μερικοί από τους οποίους είναι εάν υπάρχουν νευρολογικά συμπτώματα, όπως αδυναμία, και εάν η σπονδυλική στήλη είναι ασταθής και σε κάθε σε περίπτωση εφόσον επηρεάζεται ο νωτιαίος μυελός.

Δυστυχώς λόγω της μεγάλης πολυμορφίας και ποικιλίας των καταγμάτων σπονδυλικής στήλης παρατηρείται συχνά το φαινόμενο να προτείνεται διαφορετική θεραπεία από διαφορετικούς χειρουργούς για την ίδια ακριβώς πάθηση, κυρίως λόγω διαφορετικού επιπέδου εμπειρίας ή έλλειψη επικαιροποίησης των γνώσεων των χειρουργών.  Για να αποφευχθούν διαφορετικές προσεγγίσεις και τύποι χειρουργείων καθιερώθηκαν τα  τελευταία χρόνια από την AO Spine (η πιο γνωστή εταιρεία σπονδυλικής στήλης παγκοσμίως) ορισμένες  ταξινομήσεις που να αφορούν τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης. Τα κατάγματα πλέον κατατάσσονται ανάλογα με τη σοβαρότητά τους και την ένδειξη για χειρουργείο, ώστε για κάθε τύπου κατάγματος να προτείνεται και η αντίστοιχη συγκεκριμένη θεραπεία.  Ο Καθηγητής κ. Γούσιας υπήρξε μέλος της παγκόσμιας συμβουλευτικής επιτροπής (validation committee) της ΑΟ spine  τόσο για τα κατάγματα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης όσο και για τα οστεοπορωτικά κατάγματα της σπονδυλικής στήλης.

Ανάλογα με τον τύπο και τη  σοβαρότητά του, η χειρουργική αποκατάσταση ενός κατάγματος στη σπονδυλική στήλη μπορεί να γίνει με:

• Σπονδυλοδεσία: Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που οι επηρεαζόμενοι σπόνδυλοι είναι ασταθείς και απαιτείται η σταθεροποίησή τους προκειμένου να γίνει σωστή επούλωση του κατάγματος. Με τη σπονδυλοδεσία μειώνεται ή εξαλείφεται η κίνηση που προκαλεί πόνο πιέζοντας τα νεύρα, τους μύες και τους συνδέσμους. Κατά τη διαδικασία, οι επηρεαζόμενοι σπόνδυλοι ενώνονται με ένα οστικό μόσχευμα που συγκρατείται με ειδικά εργαλεία, όπως διαυχενικές βίδες ή κλωβοί στήριξης, και υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Ο στόχος του μοσχεύματος είναι να ενώσει τους σπονδύλους για να σχηματιστεί ένα συμπαγές κομμάτι οστού. Πρόκειται για μια κοινή χειρουργική επέμβαση που μπορεί να έχει εξαιρετικά αποτελέσματα εάν ο ασθενής επιλεγεί προσεκτικά και η διαδικασία εκτελεστεί από εξειδικευμένο χειρουργό.
• Κυφοπλαστική: Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία που αντιμετωπίζει επώδυνα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης με έγχυση ενός ειδικού τύπου οστικού τσιμέντου στον σπόνδυλο. Έχει αποδειχθεί ότι είναι μια ασφαλής, αποτελεσματική και ανθεκτική διαδικασία για τη θεραπεία ασθενών με επώδυνο, συμπιεστικό κάταγμα σπονδυλικής στήλης λόγω οστεοπόρωσης ή καρκίνου. Κατά τη διαδικασία, ο Νευροχειρουργός σπονδυλικής στήλης εισάγει έναν μικρό σωλήνα μέσω μιας μικρής τομής 10-12 χιλιοστών στο ύψος του κατάγματος και υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Στη συνέχεια, εισάγεται ένα μικρό μπαλόνι στον συμπιεσμένο σπόνδυλο που φουσκώνει και τον επεκτείνει στο κανονικό του ύψος. Το μπαλόνι αφαιρείται και ο χώρος γεμίζει με ένα είδος οστικού τσιμέντου, που σκληραίνει και σταθεροποιεί το σπονδυλικό κάταγμα, παρέχοντας ανακούφιση από τον πόνο και συμβάλλοντας στη μείωση του κινδύνου καταγμάτων στους γύρω σπονδύλους.